kalp krizinden kurtulma şansını %264 oranında artırıyor
İÇİNDEKİLER
Yeni defib yerleşimi kalp krizinden kurtulma şansını %264 oranında artırıyor
Yeni bir araştırmaya göre, normalde iki defibrilatör pedi takmak yerine göğüs ve sırta defibrilatör pedleri takmak, hastane dışı kalp durması durumunda hayatta kalma şansını iki buçuk kattan fazla artırıyor.
Yeni bir araştırmaya göre, normalde iki defibrilatör pedi takmak yerine göğüs ve sırta defibrilatör pedleri takmak, hastane dışı kalp durması durumunda hayatta kalma şansını iki buçuk kattan fazla artırıyor.
Ne yazık ki, hastane dışı kalp durmasından (OHCA) sağ kurtulma şansı düşüktür.
Vakaların %30’unda dolaşım geri dönerken, sadece %10’u hayatta kalmaktadır .
-Ancak, kalp durması ‘şoklanabilir’ kalp aritmilerinden kaynaklandığında, bu şanslar hızlı defibrilasyonla iyileştirilir – göğse elektrot pedleri uygulanarak kalbin normal ritmine dönmesi için elektrik şoku verilir.
Genellikle yetişkinlerde bir defibrilatör pedi göğüsün sağına, köprücük kemiğinin hemen altına ve diğeri sol alt tarafa, koltuk altının altına yerleştirilir.
–Buna anterior-lateral (AL) konumlandırma denir.
Peki farklı bir ped yerleşimi kullanmak kalp durması sonrasında sonucu iyileştirir mi?
Araştırmacılar Oregon Sağlık ve Bilim Üniversitesi (OHSU) liderliğindeki yeni bir çalışmada bunu araştırdı.
–OHSU Tıp Fakültesi’nde acil tıp yardımcı doçenti ve çalışmanın baş yazarı olan Dr. Joshua Lupton, “Kalp krizinde geçirdiğiniz süre ne kadar az olursa o kadar iyi. Beyninizde kan akışı ne kadar uzun süre düşük kalırsa, iyi bir sonuç alma şansınız o kadar düşük olur.”
–Araştırmacılar, OHCA’lı ve kalp ritmi anormal olan (ventriküler fibrilasyon (VF) veya nabızsız ventriküler taşikardi (pVT)) hastalarda defibrilasyon pedlerinin yerleştirme pozisyonunu kapsamlı bir şekilde kaydeden Portland Kardiyak Arrest Epidemiyolojik Kaydı’ndan 2019-2023 yılları arasındaki verileri inceledi.
Kalp durmasıyla ilişkili kalp ritimleri iki gruba ayrılır: şoklanabilir ritimler (VF veya pVT) ve şoklanamayan ritimler (asistol ve nabızsız elektriksel aktivite veya PEA).
-İkinci grupta, elektrik şoku uygulamak işe yaramaz. Asistol, kalbin elektriksel ve mekanik aktivitesinin sona ermesi ve kalp atışını olmaması anlamına gelir (halk arasında ‘düzleşme’ olarak adlandırılır). PEA’da, elektriksel aktivite vücuda kan pompalamak için çok zayıftır.
-Şoklanabilir ritimlerde, kalpteki elektriksel iletim sağlamdır, ancak alt odacıkları kanı düzgün şekilde pompalamak için çok hızlı kasılmaktadır (pVT) veya düzensiz pompalamaktadır (VF).
Çalışmaya OHCA’lı toplam 255 hasta dahil edildi; ortalama yaşları 66 idi. Araştırmacılar defibrilatör pedinin konumlandırılmasına ve defibrilasyondan sonraki sonuçlara baktılar.
-Birincil sonuç, kendiliğinden dolaşımın geri dönmesiydi (ROSC). Hastaların pedleri %38’inin AL konfigürasyonunda konumlandırılmıştı; %62’sinin ön-arka konfigürasyonunda, burada bir ped kalbin üzerine göğüste ve bir ped sırtta yerleştirilmiştir. AP ped yerleşimi olan hastaların, AL yerleşimine kıyasla ROSC olasılığı 2,64 kat daha fazlaydı.
–OHSU Tıp Fakültesi’nde acil tıp profesörü ve çalışmanın ilgili yazarı Dr. Mohamud Daya, “Önemli olan, enerjinin kalp yoluyla bir pedden diğerine geçmesini istemenizdir” .
Araştırmacıların bulguları, kalbi iki defib pedinin, ön ve arka, arasına ‘sıkıştırmanın’ kalbe daha geniş bir şekilde elektrik akımı iletebileceğini ve resüsitasyonu daha etkili hale getirebileceğini öne sürüyor. Ancak, AP konumlandırmasının her zaman mümkün olmayabileceğini belirtiyorlar.
–Daya, “İnsanları yuvarlamak zor olabilir.. Acil tıbbi müdahale ekipleri bunu sıklıkla yapabilir, ancak sıradan halk bir kişiyi hareket ettiremeyebilir. Ayrıca elektrik akımını olabildiğince çabuk iletmek de önemlidir.”
Hastane dışında defibrilasyonla kalp durması geçiren az sayıdaki kişiden biri olan Lupton, çalışmanın bulguları karşısında hoş bir sürpriz yaşadı.
-Lupton, “Bu kadar büyük bir fark görmeyi beklemiyordum. Bunu yapmamız, tıp camiasında daha fazla bilgi edinmek için ek araştırmalara fon sağlama konusunda bir kıvılcım yaratabilir.”
Çalışma JAMA Network Open dergisinde yayımlandı .
Kaynak: OHSU
About The Author
